Drawing, Illustration
Een woensdagavond na de aanslagen in Parijs kwamen 2.000 mensen samen in Molenbeek.
Om te tonen dat ze, ook in hun eigen gemeente, helemaal voor vrede zijn.
Ik ben wat aan de late kant.
In de buurt van het Gemeenteplein
is het erg druk.
Ik zie er, denk ik,
toch onschuldig uit?
toch onschuldig uit?
Maar niemand ontsnapt eraan.
Ik mag op het plein!
Een vreemd gevoel.
Een meisje met een bordje
maakt het goed.
Een vreemd gevoel.
Een meisje met een bordje
maakt het goed.
“Mijn Islam is, Assalama Alaykoum: Vrede zij met u.”
En dan kijk ik op.
In het midden van het plein zijn letters getekend.
MOLENBEEK. De O is een vredesteken.
Overal staan kaarsjes.
MOLENBEEK. De O is een vredesteken.
Overal staan kaarsjes.
Mensen blijven ze opnieuw aansteken,
ookal waaien ze uit.
ookal waaien ze uit.
Overal is pers.
Iedereen wil dit aan de wereld tonen.
Iedereen wil dit aan de wereld tonen.
Een gesluierde vrouw met twee kinderen
komt naar de kaarsen kijken.
komt naar de kaarsen kijken.
“Ik wil niet praten. We zijn te triest.”
Overal camera’s. Overal telefoons.
Het lijkt of deze mensen de wereld
heel graag iets willen zeggen.
heel graag iets willen zeggen.
Ergens verder op het plein wordt
een reuzegrote banner gemaakt.
Met verf en stiften.
een reuzegrote banner gemaakt.
Met verf en stiften.
“Ik ben triest”
& “Molenbeek ik hou van jou”
Iedereen brengt zijn boodschap
op een andere manier.
op een andere manier.
“Vrede op de wereld”
En dan is het 18:00. De vredesactie zit erop.
De kaarsjes blijven nog even branden.
Maar niet iedereen gaat meteen naar huis.
